praemodum, adv. – nimis, zu sehr: POLIZIANO Lamia 2 Tum si quis laudat sese praemodum atque effert. TEXTOR-I Hutten ep 5* (op suppl II p.821) (1519) Quod opus quum publicae omnium vtilitati conducere praemodum mihi videretur. BVLLINGER Vadian ded app 2 p.187 qui sua leuitate ... conflictationibus praemodum diuitem et copiosam suppeditant materiam, dum de religione nunc sic, iam uero aliter et sentiunt et loquuntur, ... quod uersabilitate illa sua eos ita demereri studeant, quos uel metuunt uel ... adorant.