horatim, adv. – stündlich, von Stunde zu Stunde: PICCOLOMINI am p.364 (1444) Lucretia in legenda epistula amantis nunc hoc repetens nunc illud uerbum, majorem horatim bibebat amorem. GAGVIN ep 89 (1498) illum librum ab iis qui regende Nationi presunt horatim versari. LEONTORIVS Amerbach ep I 426,17 (1509) Est enim fluxus ex capite in eandem tybiae partem horatim descendens. CATHARINVS-A apol fol.82v (1520) Et cur sancti Dei homines quotidie et horatim, saepe quamvis minutula confitebantur? FOLENGO-T Baldus 14,150 Tempus Qui semper varios horatim parturit actus. DE SVRRA Bovelles ep Paris 50 p.109 (1530) ego desidiosus tantorum cenobitarum preclaris horatim certaminibus et victoriis admonitus. FRANZIVS schol p.286 (1616) Sacrificia eò usque duraverunt fermè quater mille annos, et annuatim, dietim, horatim, immò in momenta afferebantur.