cauletum, -i, n. (a caulis).
Kohlgarten: ERASMVS ep 1211 (1521) in summa is mihi visus est cui nemo prudens cauletum suum vellet committere.
lex.: KILIAAN etym p.252 kool-hof. Cauletum, hortus holitorius. Lexicographica: TLL 0;
NIERMEYER
|