declamatorie, adv.
mit rhetorischen Mitteln (d.i. auf Überredung, nicht auf Beweisführung zielend): LANDINO disp Cam 1 p.25 haec igitur habui, quae declamatorie ... magis quam philosophice mihi pro uita ciuili dicenda uiderentur. ERASMVS ep 2091 non quod hoc faciat infeliciter, sed quod frequentius et declamatorie, hoc est ad uoluptatem magis quam ad serium usum causae propositae. FORSETT Ped 1,3 Omnino hic nescit rhetoricari. Ego dixissem ista declamatorie mirum in modum.
Lexicographica: TLL (3x, PS.ASPER, SERV., GREG. TVR.
|