mansuefactarius, -i, m. – der zähmt, dressiert: POLIZIANO panep p.471 (1491) Ad haec stratores tabellarios cursores cisiarios, muliones, agasones, proxenetas, uictimarios, mansuefactarios, institores omnes Item praecones, coactores, uenaliciarios, foricarios. BVDAEVS annot pandect fol.124r (1536) Nidularios mansuefactarii vocant, qui ex nidulo rapti sunt, et domi adoleuerunt (von da u.a. GESNER-C hist anim 3 p.10 (1555)). JONSTON avib p.20 (1650) Est ex eorum asturum genere, qui, quod [Orig: quòd] emissi praeterito pugno revocentur, Pugillares mansuefactariis dicuntur.