Italicismus, -i, m. – italienische Sprache o. Ausdrucksweise: ZWINGER Amerbach ep 4387 (1559) Verbosior esse nolo, ne chiacherare nos dicas; scio enim Italicismos illos tuos, quibus delectaris. LIPSIVS-J pronunt 3 (1586) In exercitu cum animans cecidisset, clamante quodam "Torna, torna, frater", uniuersas copias in fugam uersas ambiguo illo uocis. Agnoscis clare italicismum in iis uerbis. REINESIVS ep Noric p.659 (1647) Silatarus ... . Est autem desumtum ex Italicismo (scil. 'ciarlatano'); sed prave expressum ab ignaro ejus transpositis elementis et contractis syllabis. LEIBNIZ op philosoph II p.144 (1671) nisi quod linguam Belgicam atque Anglicam in admittendis aliarum linguarum vocabulis ipsa vicinitas audaciores fecit. cum contra apud Germanos, tametsi Scholasticastri quidam, aut peregrinatorculi meris Latinismis, Italicismis et Gallicismis perstrepant, usus tamen et virorum gravium, et plebis talia respuat.