suasiuus, -a, -um – überredend: ALIGHIERI-P comm I Dante inf 9,61-133 quia suasiva elocutio contentiones habet sedare. MONTREUIL ep 196 (1413) scrupulum eidem Sanctitati pluribus suasivis inducendo. ANNIVS VITERB triumph sig.d3r (1480) Post supradictos triumphos, audiui uocem suasiuam non imperatiuam. ECK ep 247 (1531) Singularis nempe naturae tuae bonitas, incredibilis humanitas, omnivaria eruditio, consilia gravissima, suavis et suasiva facundia. EPISCOPIVS op p.211 (1625) ita ut rationes quae huic homini nil nisi rationes suasivae sunt, alteri cui ista congrua propositio fit sint persuasivae. BESCHI kurral 641 Linguae bonitas, hoc est verborum vis suasiva, in sapientum aestimatione Ministrum bonum facit.