diruncino, -are – abhobeln, glätten: ANON bell gramm Oxf (ca. 1590) p.107 Penes vos manet, faventiae ac facilitatis aura omnes istius modi deflare nebulas acceptationisque benignae radiis diruncinantibus clarum quoquo versus restituere hemisphaerium. LAETVS-E Dan p.14 (1574) Noah pater ... | ... ligones | Visceribus terrae prior intulit: vtque subactas | Telluris glebas diruncinat arduus: et iam | Planando series aruo est inducta, virentes | Protinus infixit scrobibus, multoquelabore | Inseruit iusto compostas ordine vites.
– lex.: BARBARO-H min. castig gloss R 28 (1492) Plautus et verbum deruncinare usurpat, quasi pro dissecare dissipareque. CALEPINVS dict 1558 p.324 dirvncino ... Disseco et dissipo, tractum a runcinis, quae maiores serrae dicuntur, quibus fabri lignarii maiora ligna secant. Plautus in Mil. Vt lapide deruncinauit militem.