officiolum, -i, n. – 1) geringe Aufgabe, Stellung: POGGIO ep I 4 (1420) Ero contentus, mihi crede, officiolo meo in illo terminans appetitum acquirendi. ... Sectentur alii tum dignitates, tum divitias; ego paupertate mea me involvam. BRVGMAN spec imperf p.127 (1451) ad humiliationem in vilibus, et parvis officiolis. POLI-D praef Pasqu et al p.354 (nach 1513) vel sacerdotio vel officiolo. – 2) kleiner Dienst, Gefallen, Geschenk: ERASMVS ep p.153 (1501) propensam promptamque animi voluntatem quali quali officiolo meo declarare. == coll 4 (1518) Non est, cur mihi gratias agas, si pro tot tuis in me beneficiis non vulgaribus hoc officioli rependi. ORIDRYVS-A Olahus-N ep p.178 sibi officioli nostri non displicere humilitatem. PLANTIN ep 1400 (1588) utinam hoc nostrum officiolum tibi gratum esse queat. GROTIVS-H ep 278 (1613) ut tot tuis beneficiis aliquo saltem officiolo respondeam.