animalculum, -i, n. – kleines Tier: ERASMVS quer p.96 H. (1507) Quos tumultus ciet animalculum, mox fumi in morem euaniturum? == mor 48 p.138 (1509) quos motus, quas tragoedias ciat tantulum animalculum. == coll 61 (1518) ut interdum animalculum minimum praesidio est ingenti beluae, ita contra a minutissimis exitium est maximis. MORVS utop II p.170 (1516) cum venator ab miseri animalculi caede ac laniatu, nihil nisi voluptatem petat. AGRIPPA occ 2,56 (1531) quod imperfecta quaeque corpuscula et mundi particulae et vilissima quaeque animalcula, muscae et vermiculi vita digna sint. DVDITHIVS ep 201 p.476 (1567) Suus etiam formicae aculeus est et crabrones non esse irritandos, etsi contemptibilia sint animalcula, veteri proverbio monemur. BACON org p.249 (1620) nec ea ipsa quae putrefacta solvuntur in animalcula, ut caro, caseus, ad tactum percipiuntur calida.