trucidarius, -a, -um o. -i, m.
mörderisch, zum Mord bereit: LAETVS-P compendium p.796 Milites trucidarij et coniurati Magnentium Imperatorem salutant. == p.797 Tyrannus ... misit ... adsuetum parricidam ... Antiochiam, qui Gallum confoderet ... . Cum trucidarius Antiochiam peruenisset, domum cuiusdam uetulae diuertit.
Lexicographica: GEORGES 0
|