dispendiose, adv. – mit Verlusten: PICCOLOMINI ep I-2 II (1443) (im Namen Friedrichs II.) errores, scandala, litigia et dissipationes pene innumerabiles, quibus regnum ipsum hactenus diu subjacuit et in presentiarum, occasione differentie inter partes super eadem contendentes, dispendiose subjacet. TRITHEMIVS exhort p.45 Cuius nam sunt, fratres mei, quae dispendiose consumitis? Christi patrimonium est omne, quod pertinet ad Monasteria servorum Dei. BVDAEVS phil fol.5r (1532) quam exigue, quam dispendiose, quam exiliter, quam obscure denique, et pene dixerim calamitose, cum iis agatur hominibus, ... qui in hoc studio paulo vehementius diutiusque detinentur.