felicitator
felicitator, -oris, m. – der glücklich macht: PETRARCA ot rel 2 p.784 (1347) Vellem ambo tunc adessent ut interrogari de se ipsis coram possent: credo hercle multum a suo felicitatore discordes tam se felices, quam illum hac in parte veridicum proclamarent. ZENO-R or Ferd p.45 (1492) vicem gerentem Christi rerum omnium conditoris redemptoris salvatoris felicitatorisque nostri omnium Dei Optimi Maximi vicarium verissimum. BVLLINGER in Luc fol.3v (1546) donec veniat Schilo, id est, felicitator, solus inquam beatus, felix et dives, conferens felicitatem, tranquillitatem, iustitiam et omne bonum. == Daniel fol.15v (1565) Etenim Siloh significat non tam mittendum, quam pacificatorem, eum inquam, qui pacem confert, adeoque et felicitatorem ipsamque met felicitatem, (Nam pax Hebraeis omnigena est felicitas) abundantiamque rerum optimarum omnium, quam Latini copiae cornu vocant, ut Siloh dicatur Christus, id est pax nostra. VERMIGLI in I Mos fol.187v (1569) Unde Schilo derivatur, servator, fortunator, felicitator, hoc est, felices reddens. BARTH solil p.768 (1655) Rumpe o tenebrarum moras, | Repara diem mundo merum, | Felicitator saeculi!

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, felicitator, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 04.12.18

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.