felicitator, -oris, m.
der glücklich macht: PETRARCA ot rel 2 p.784 (1347) Vellem ambo tunc adessent ut interrogari de se ipsis coram possent: credo hercle multum a suo felicitatore discordes tam se felices, quam illum hac in parte veridicum proclamarent. ZENO-R or Ferd p.45 (1492) vicem gerentem Christi rerum omnium conditoris redemptoris salvatoris felicitatorisque nostri omnium Dei Optimi Maximi vicarium verissimum. BVLLINGER in Luc fol.3v (1546) donec veniat Schilo, id est, felicitator, solus inquam beatus, felix et dives, conferens felicitatem, tranquillitatem, iustitiam et omne bonum. == Daniel fol.15v (1565) Etenim Siloh significat non tam mittendum, quam pacificatorem, eum inquam, qui pacem confert, adeoque et felicitatorem ipsamque met felicitatem, (Nam pax Hebraeis omnigena est felicitas) abundantiamque rerum optimarum omnium, quam Latini copiae cornu vocant, ut Siloh dicatur Christus, id est pax nostra. VERMIGLI in I Mos fol.187v (1569) Unde Schilo derivatur, servator, fortunator, felicitator, hoc est, felices reddens. BARTH solil p.768 (1655) Rumpe o tenebrarum moras, | Repara diem mundo merum, | Felicitator saeculi!
Lexicographica: TLL 0
|