foeneratitius, -a, -um – auf Kredit beruhend: ANON docum Montbel 22 (1545) Item ne pecunias vel pecora sub usuris vel conditionibus foenoratitiis elocent neve alia hujus generis sordida ministrorumque Evangelii indigna committant. BESOLD thes p.948 Ubicumque in Contractu venditionis est appositum pactum de retrovendendo, et intervenit modicitas pretii, puta si res valebat centum, et est vendita pro quinquaginta, tunc iste contractus censendus est foeneratitius, etiam si emptor non consueverit foenerari.
– lex.: VALLA-L eleg 1,13 Sunt item nomina finita in -tius, descendentia ab habentibus t in ultima syllaba; ... si a supinis vero, passionem quandam significant; ut ..., pigneratitius, foeneratitius, conductitius ... . Res pigneratitia aut foeneratitia, quae data est pignori aut ad foenus pertinet.