approno (adpr-), -are
– auf die Knie niederlassen: CONVERSINI ration 13 (1399) ergo immunda et virum infectura contagio que oblita venenis appronat se marito. CANVSSIO rest 1,17 (1499) plebes ... in... genua sese adpronans, opificem summum 
supplicua prece deposcit, ut votis annuat et dictis fata secundet. MORLINI nov 54 (1520) monachum illum temerarium hypocritamque acceperunt, atque supra torum appronaverunt, et, evulsis bracis, in ejus ano immensum balanum seu suppositorium commasculavere. == nov 75 suo in aspectu in genua appronari injunxit. == nov 81 more quadrupedum, nudatis clunibus, in genua me appronavi.
supplicua prece deposcit, ut votis annuat et dictis fata secundet. MORLINI nov 54 (1520) monachum illum temerarium hypocritamque acceperunt, atque supra torum appronaverunt, et, evulsis bracis, in ejus ano immensum balanum seu suppositorium commasculavere. == nov 75 suo in aspectu in genua appronari injunxit. == nov 81 more quadrupedum, nudatis clunibus, in genua me appronavi.
Lexicographica: TLL (1x, APVL.)