disertudo, -inis, f.
rednerisch Eleganz (o. Fehler für disertitudo?): BERNHARDVS DE KRAIBVRG ep 4 p.30 (1454) In te homines tam alti sermonis sunt tam blandaeque crudelitatis, ut non possim disertudinem linguae eorum intelligere.
Lexicographica: TLL 0
|