inexsatiabilis, -e – 1) der niemals satt wird: GIVSTINIAN-B or c Turcos p.56 (1471) hostes qui peculiaris vineae tuae delicias inexsaciabili furore proculcant. BVLLINGER orig err p.70 Qui sanè concertationis impiae de idolis ambitionis inexatiabilis et invidiae turpis fructus fuit. MELANCHTHON op 18 p.933 Nunquam sit mihi superbia | Et animus inexsatiabilis (Euripides, Heraklidae 927 ἀκόρεστος). – 2) dessen man nicht überdrüssig wird: COLET in Rom p.206 Quandoquidem ille spiritus illuminans ... ducit... recto meatu in plenitudinem spiritus et luminis; in quod quum viator se receperit, totus occupatus inexsaciabili luce beatus erit.