citharoedicus, -a, -um
zum citharoedus gehörend: SACCO-C semideus p.3 qui cantabat, saltabat in scena citharetico habitu. ERASMVS ad 1,7,33 citharoedicam artem, principi gratam, privato necessariam. VIVES init 14 Apollinem certis quibusdam citharoedicis nomis a se inventis vitam multis mortalibus produxisse. MEI-G mod p.114 Tenores igitur quidam certis poematibus coaptati ... a ueteribus musicis nomi sunt appellati; his autem cum citharoedicis tum auloedicis singillatim a suo auctore, uel a numero ... pro arbitrio nomina indebantur.
Lexicographica: TLL (nur -oedicus, PLIN. SVET. al.)
Vgl.: vgl. cithareticus.
|