incordio, -are, – anvertrauen: GVARINO ep 887 (1455) ut pontifici maximo tua me commendatione gratum acceptum iocundumque reddis et, ut Plautino utar verbo, magis incordias. == ep 913 (1459) filium carissimum d. Manuelem tuo patrocinio clientulum do trado atque toto ex pectore commendo et, ut plautino utar verbo, incordio.
– lex.: STEPHANVS-R dictionarium (1531) fol.400r incordio incordias, incordiare, In cor immittere, et suadere. Plaut. in Cistell. 2.100 Si me absente Alcesimarchus veniet, nolito acriter eum inclamare, et vtvt me erga est meritus, tamen incordies (Cist. 109 utut erga me est meritus, mihi cordi est tamen).