bianchez(z)o, -are
strahlen, weiß sein: SERRAVALLE comm Dante par 14,97-102 Sicut distincta a maioribus et a minoribus luminibus, albescit, bianchezzat, inter polos mundi, inter septemptrionem et meridiem, Galassia, illa constellatio. FOLENGO-T praef Tusc II p.278 Ad manum dexteram ipsius sepulchri candidissimus alter tumulus a quattuor bianchezantibus sublevabatur columbis, hoc etiam
![]() Lexicographica: TLL 0
vgl. sbianchezatus. |