coniugatulus, -i, m.
'kleiner Ehemann' (d.h. der eine Konkubine hat?): DANTISCVS ep 2534 (1542) Ante, ni fallor, biennium ex marchia Tuam Celsitudinem reddidi certiorem de domestico sumptu, quem hic quoque cogor facere coniugatulus quantumvis parce victitans. Tot opimos in annum reditus concubinariis nostratibus neutiquam invideo.
Lexicographica: TLL 0
|