pandocheus, -i, m. – Wirt: ERASMVS coll 25 Tandem prodit ille barbatus, aut pandocheus ipse, vestitu minimum a famulis differens. WINMANN colymbetes p.72 cum uentum esset ad hospitium ..., egreditur Pandocheus tristi uultu, ... ubi uidet promiscuam turbam, opinatus nos esse Anabaptistas, abnuit hospitium. LIBERTETVS Calvin ep 533 p.679 (1544) Hoc amplius non audebat pandocheus, sed nunc a Dominis confirmatum est. LINDANVS Ruewardus p.17 cùm unum pro Germanorum more omnes accepisset caenaculum, et ac Pandocheus gravi voce discum ostenderet, ubi esset unà omnibus accumbendum.