formidolositas, -atis, f.
1) Angst (die man empfindet): GAVRICVS sculpt p.143 Oculi quei frequentius connivent, id autem est quom immoto capite huc illuc obliquantur, quod pro dubitare usurparunt, formidolositatem coarguent. 2) Schrecken (den man jemandem einjagt): HVTTEN op V p.74 nihil est tua ignavia abiectius, nihil tua formidolositate magis imbelle.
Lexicographica: TLL 0, GEORGES (olim PS.CYPR.);
LATHAM*
|