perardeo, -ere
sehr brennen: ALIGHIERI-P comm III Dante par 28 ignem in quo denotatur summus amor quem habent in Deum dicti Seraphini, quasi aliis perardentes in karitate; nam 'Seraphim', idem est quod ardens. ATVMANVS Plutarch ira 3 p.103 qui attendit a principio furori et paulatim ex quadam locutione et derisione vulgali fumescentem et perardentem (gr. διακαιόμενον; SALVTATI rem irae p.140 ardentem). FOLENGO-T agiomachia 11,38 Ducitur afflatu supero, sanctisque perardens | Ignibus infenso tandem cadit ense libenter.
![]() Lexicographica: TLL (4x, SCHOL. Hor., PAVL. NOL., EVSEB. GALLIC., VEN. FORT.)
|