iracundulus, -a, -um
etwas zornig: BVDAEVS Erasmus ep 810 (1518) Itane vero, si quid tibi familiariter atque amicitiae iure fretus dixero, tu in me eloquentiae tuae aciem stringes? et vt animo obsequaris iracundulo, ad satietatem mecum delitigabis? BEZA tract theol II p.399 Condono haec tibi, mi iracundule cucullio. LINDANVS Ruewardus p.342 ut mens humana suo ingenio iracundula, et prava indole tumida, ad Christi magistri, dominique sui exemplum mansuetudine imbuatur.
Lexicographica: TLL 0
|