cognatulus
cognatulus, -i, m. – junger Verwandter: DORPIVS dial p.90 Mira narras profecto adeoque incredunda (id quod pace dixerim tua), Cupido cognatule. ZOVITIVS dram sacr I p.472-473 Fide | Bona, nihil vos commovent cognatuli? :: Tu mihi pater, tu mater. haud ullus est | Cognatulus praeter tuos. SOCIETAS IESV ep quadrim IV p.615 (1556) Adduxit praeterea ex patria sua Henricus unum cognatulum suum, puerum optimum et sincerum omnino. CONTZEN pol p.135 quia ex multis pauci eam in partem peccant, ac frequenter Ecclesiae queruntur, provinciarum opes in nepotulos, et cognatulos congeri.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, cognatulus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 23.07.10

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.