Loiolitanus, -a, -um – jesuitisch: TIT vd17 39:148293Z Philippi Nicolai Sacrae Theologiae Doctoris Cum Loiolitana Societate et Ejus Ordinis Hierophanta quodam in Altena Conflictus de Antichristo Romano Perditionis Filio (Philipp Nicolai, Rostochii [ca. 1609]). MEIBOM-H mai. apol p.3 Omnibus hisce recentior nuperusque scriptor Horatius Tursellinus, Loiolitanae familiae monachus, vno etque altero verbo calumnias suas absoluens, libro 8. Epitomes Histor. Ottonem "imperatorem" vocat "deterrimum bruissimumque". FRIEDLIEB in Nov Test p.402 ut patet ex origine pestilentissimae hujus Colluviei Lojolitani. CONRING ep p.357 (1660) Et vero solutissimi oris scurrae prae illo coetu sese viros graves probaverint. Prae illo Lojolitanae foecis coctu, inquam.