diffamator, -oris, m. – Verleumder: REVCHLIN ep 307 (1517) Et sunt fratres Iacobite, viri Predicatorum, cum Pepericornu confusionis, falsitatis et mendacii, etiam ipse diffamator absque veritate. FRISCHLIN praef p.303 (1581) Sed cum diffamator crimen non posset probare: scite admodum respondit: se pro gloria et honore Christi scripsisse, quicquid scripsisset. ERPENIVS proverb Arab p.63 Qui denuntiat tibi diffamatoria super aliquo, ipse est diffamator. DIANA-Ant resol p.458 Ergo ad nihil aliud tenetur diffamator, quàm laudare eum, quem priùs diffamaverat.