immediocriter, adv. – nicht mittelmäßig: ARGYROPOVLOS or p.35 (1458) quin si quispiam animo scientiam inde dimoveat, nescio quo reliquo unquam aut felicem aut perfectissimam omnium illam existimabit, cum nihil unquam felix evadere possit, quod expers scientiae sit, atque eidem omni non immediocriter antecellat id quod ratione scientiaque imbuitur. MVSCVLVS in Matth p.275 Videtque tumultum. non dicit simpliciter, Luctum, sed Tumultum, nec duntaxat, Flentes, sed, Eiulantes, quod est sine modo immediocriter ululantium.