tranquillator, -oris, m. – der die Ruhe bringt: CARTWRIGHT in Gen p.419 Amama etiam aït sibi maximè arridere, ut Shiloh sit à Shalah, et tranquillatorem, sospitatorem, omnis tranquillitatis autorem significet (d.i. Sixtinus Amama, Censura vulgatae atque à tridentinis canonizatae versionis quinque librorum Mosis, Franekerae Frisiorum 1620). COCCEIVS-I in Hebr p.272 Et Christus, qui est Tranquillator, non imponit jugum servitutis, neque intentat accusationem contra electos Dei; et illius obedientia non est nisi fides Tranquillationis et justificationis, et amor tranquillatoris. qui est amor sanctitatis et sanctificationis. WITSIVS oecon p.600 Praedicitur item fore, ut ex ea nascatur שילה, quod verto 'Tranquillator, sospitator', a radice שלה 'tranquillum & salvum esse'.