tranquillator
tranquillator, -oris, m. – der die Ruhe bringt: CARTWRIGHT in Gen p.419 Amama etiam aït sibi maximè arridere, ut Shiloh sit à Shalah, et tranquillatorem, sospitatorem, omnis tranquillitatis autorem significet (d.i. Sixtinus Amama, Censura vulgatae atque à tridentinis canonizatae versionis quinque librorum Mosis, Franekerae Frisiorum 1620). COCCEIVS-I in Hebr p.272 Et Christus, qui est Tranquillator, non imponit jugum servitutis, neque intentat accusationem contra electos Dei; et illius obedientia non est nisi fides Tranquillationis et justificationis, et amor tranquillatoris. qui est amor sanctitatis et sanctificationis. WITSIVS oecon p.600 Praedicitur item fore, ut ex ea nascatur שילה, quod verto 'Tranquillator, sospitator', a radice שלה 'tranquillum & salvum esse'.
Lexicographica: GEORGES 0

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, tranquillator, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 14.10.09

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.