duplerius, -i, m.
Fackel, ital. doppiere (cf. Du Cange): BENVENVTO comm Dante par 28,1-12 aliquando accidit quod homo respiciens in speculum, subito et insperato videt lumen duplerii repraesentari in illo. GIBERTI-GM op p.26 prohibemus, ne in Missarum ceterorumque divinorum officiorum celebratione candelarum frustis minoribus quatuor digitis, dupleriis vel intortitiis palmo uno brevioribus utantur.
Lexicographica: TLL 0;
DVCANGE
|