sycomanticus, -i, m.
der aus einem Feigenblatt weissagt: PICTORIVS mag 17 Sycomanticis fici folium basis suae diuinationis erat, uerbis enim Necromanticis folium hoc inphiltratum, quaesitarum statim rationem reddere credebant: quum cito exaruisset, dirum fuerat ostentum, si tardius, auspicatum.
Lexicographica: GEORGES 0
|