pollicitator
pollicitator, -oris, m. – der verspricht: ALBERTI pontifex p.82 cum hinc atque hinc pecuniosus pollicitator aderit. LEONICVS dial p.59 ego iam pridem largus pollicitator cogitabam quo nam me coniecissem imprudens. ERASMVS ep 145 (1505) quae Erasmi literulas a splendidis pollicitatoribus destitutas, ... omnibus fortunae casibus oppugnatas, passa non sit egestate concidere. BVCER in Rom p.146 quoties ut vanum pollicitatorem eum homines incusaverint. MORELLANVS Calvin ep 3096 (1559) Germani, inquit, prodigi sunt pollicitatores, at quum tempus est promissa palam faciendi, tum ad fidem fallendam sexcentas rationes habent in promptu. CASAVBON-I ep II p.212 (1604) Sed tenerae frontis sumus; neque audire sustinemus pollicitatores inanes.
Lexicographica: GEORGES

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, pollicitator, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 03.07.09

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.