prodimentum, -i, n. – Verrat: ALIGHIERI-P comm III Dante inf 32,1-69 Est enim prodimentum seu proditio illa species fraudis humane que ... rumpit vinculum karitatis habende inter hominem et hominem. SERRAVALLE comm Dante inf 32,97-99 quia proditor debet cogi per omnia genera tormentorum ad confitendum prodimentum. INFESSVRA diar p.209 (1486) Eadem die prodimentum in Ostia, per eius castellanum machinatum, detectum est. BVRCHARD diar ed. Th. II p.3 (1492) Habuit etiam notitiam de interfectoribus, de causis et de prodimentis.
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,710 Unde prodo capitur etiam pro facio proditionem. Hinc proditor, proditio, prodimentum, uel a prodendo consilia hostibus, uel a tradendis urbibus, oppidis, arcibus, exercitu.