conuincio, -ire – zusammenbinden, (sich) verwickeln: TRÖSTER rem p.183 Tuque, celer ventorum gubernator Aeole Vulcane, tu qui Martem coniugi adamantina convinxisti catena! FILELFO-F Xenophon Cyr 1,6,40 Hic casses uisu difficiles tetendisses, quo in uaehementi cursu ipse seipsum incidens conuinciret (gr. τῷ σφόδρα φεύγειν αὐτὸς ἑαυτὸν ἐμπεσὼν συνέδει). COLET in Dionysium p.221 utque intelligant, sicuti est unus panis et unus calix quem degustant omnes et similis, ita se quoque omnes quoddam unum inter se et similes esse debere, convincirique in unitate charitatis, quod est vinculum pacis.
– lex.: PEROTTI ccopiae 3,192 Item a ui uincio deducitur, quod est ligo, quasi uim iniicio; a quo deuincio et conuincio eiusdem significationis.