arrendo
arrendo, -are (-ere) – 1) vermieten: BVLLARIVM Rom I p.438 (1518) ipsi Notarii nullo modo possint vendere, sive arrendare inter se aliquod membrum emolumentorum. HVTTER loc comm p.760 Fides non arrenditur, quatenus in Categoria qualitatis est virtus Theologica. – 2) anordnen: PISCATOR in Matth p.110 Verúm si arrendatur ad ordinem membrorum in utroque enuntiato ex quibus hoc disiunctum constet, apparebit legitimum disiunctum esse.
Lexicographica: TLL 0; LATHAM

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, arrendo, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 29.08.08

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.