arrendo, -are (-ere)
1) vermieten: BVLLARIVM Rom I p.438 (1518) ipsi Notarii nullo modo possint vendere, sive arrendare inter se aliquod membrum emolumentorum. HVTTER loc comm p.760 Fides non arrenditur, quatenus in Categoria qualitatis est virtus Theologica. 2) anordnen: PISCATOR in Matth p.110 Verúm si arrendatur ad ordinem membrorum in utroque enuntiato ex quibus hoc disiunctum constet, apparebit legitimum disiunctum esse.
Lexicographica: TLL 0;
LATHAM
|