promptulus, -a, -um – recht schlagfertig, recht geneigt: PETRARCA c maled It p.1216 ni fuisset gallus - gens argutula, promptula, facetula. TRITHEMIVS exhort p.215 Ego video vos ... ad reprehensionem vitae alienae promptulos, sed in considerandis defectibus propriis esse tardissimos. LVTHER in dial Prieratis p.432 Deinde, nec Papa usquam hoc dicit aut facit, quod tu factum et dictum Ecclesiae vocas. Promptulus et aequivocator huius nominis 'Ecclesia', ideo maxime mihi suspectus. ECK ep 367 (1540) In alijs promptuli essent connivere, an ... duos aut tres psalmos in vesperis cantent. CANO-M loc theol p.381 Graecus nanque fuit, et natio haec, ut diximus, est fuitque semper ad mentiendum promptula. SALMERO comm IV p.492 Haec si advertissent haeretici, non fuissent tam promptuli ad damnandas illas Pontificum epistolas.