immortificatio, -onis, f. – Zustand dessen, der seine irdischen Begierden nicht abgetötet hat: BRVGMAN devot p.246 (1456/70) propter immortificacionem passionum ex peccatis pristinis relictarum. LVTHER op 4 p.579 (1516) Periculosa igitur et damnabilis est in religiosis immortificatio, impatientia, intollerantia infirmitatum tam morum quam corporum. SOCIETAS IESV ep quadrim I 110 (1551) Ex hoc itaque magnum periculum scrupulosis et timoratis, non tamen ad Societatem nostram aut ex immortificatione aut aliunde animum habentibus, ... imminere videretur. LANSPERGER phar sig.L3r Dulcissime Iesu, in hoc vulnere, quaeso, ignoscas impatientiae et immortificationi meae. == phar sig.AA2r protinus ostendunt suam immortificationem et murmurationem. NADAL monum p.837 Haec est propria voluntas et immortificatio, quae corrumpit intus a monachorum religiones.