iconolatra, -ae, m. – Anbeter von Heiligenbildern: BVLLINGER orig err fol.67v Iconolatrae et falsigrapho Manzuri anathema. CHEMNITZ exam IV p.33 Vera autem causa illorum certaminum de imaginibus, ex Damasceni scriptis, qui circa illa tempora vixit, et in Synodo Constantiniana, tanquam Iconolatra, damnatus fuit, rectè colligi potest. IVNIVS-Fr op II p.1082 (1602) Non sequitur ergo Christianissimum Principem in Iconoclastam transformari, qui aboleri imagines noluit, si noluit adorari: hoc tantùm sequitur, nec Iconoclastam fuisse ipsum, nec Iconolatram, aut Iconodulum. GERHARD-J loc theol III p.171 Iconolatrarum interim superstitionem vehementer improbamus.