persuadibilis, -e – überzeugend, das, wovon man jemanden überzeugen kann: SALVTATI ep 14,13 (1405) cui non facile persuadibile videatur ab hoc Iano Ianuam, que litoris Ionici finem et maximam partem tenet, appellatam esse et ab eo vel patre suo Iaphet vel aliquo descendentium fundationis principium habuisse? NIZOLIVS princ philos 3,2 (1553) Aristoteles ... dicens eam esse δύναμιν, hoc est, vim sive facultatem videndi quid in quaque re est persuadibile. SLEIDANVS stat p.205 (mg.) (1556) Irato Deo nullus error non persuadibilis (vgl. Text: cum exardescit ira Deu, nullus est error tam absurdus et inconditus, quem non Satanas persuadeat). CASELIVS-I opera II p.234 (1585) Sed institueramus quoque de persuadibili dicere, non omni: neque enim de altero, quod argumentis fit, hic agimus, sed de eo, quod dictione efficitur.
– lex.: VETTORI comm Aristoteles rhet col.30 (1548) Persuadibile Quintiliani uerbum est. Cicero nanque πιθανὸν appellat ... Persuadibile autem Quintilianum uocasse, quod uim habet eam ut persuadeat, existimandum est. Quod enim uerbum hoc latinum ualere uidetur, pronum ad fidem habendam, et ita factum ut facile persuadeatur, hic locum non habet.