angulatim, adv. – 1) von Ecke zu Ecke: REGIOMONTANVS def Theonis fol.251r (1471) ut fures in edibus conclusi qui quamvis diu angulatim saltitant, evadere tamen nequeunt. CANVSSIO rest 1,17 destitutas ... aedes intro capessunt easque angulatim recensentes ... alibi aedium partem collapsam, alibi igne absumptam ... deplorantes lacrimis tristantur obortis. BEROALDO mai. comm Apul 5 fol.100v magnam capit uoluptatem nec minorem admirationem quisquis hanc villam angulatim lustrat. MALDONADO Erasmus ep 1742 (1526) Scripta tua, quantum ipsi valent ingenio, peruestigant angulatim. – 2) in eine Ecke (lokal o. bildlich): GAGVIN ep 100 (s.a.) Tu vero nihili facias que isti detractores angulatim sublatrant. HARMONIVS-I Steph 544 Me miseram, hic per omnes angiportus senex | Sese retinet atque angulatim uult meiere. – 3) in einem Winkel (math.): KILIAAN etym p.191 hoeck-wijs. Angulatim, in forma anguli. PEXENFELDER appar p.252 Ad Arcularium ... pertinet ... ligna in quadrum circumsecare, ... angulatim incidere et committere. – 4) einen Winkel betreffend: CAPPEL-L in vet test p.523 Super omnes קצוצי פאה attonsos angulatim; hoc est, qui comam habent attonsam σκαφηδὸν, in orbem, quomodo olim Graeci, et aliae Gentes, quam tondendi formam Deus populo suo interdixerat.