subirascor, -i – etwas wütend sein: PETRARCA ignor 4,2 p.1062 Stupere illi, et taciti subirasci, et blasphemum velut aspicere, cui ad finem rerum aliud quam viri illius autoritas quereretur. BRVNI dial Verger p.100 Et tu, Colucii, in tantis rerum angustiis ... te nobis subirasci dicis. POGGIO ep I app 4 (1428) tu subirasci soles aliquando, si quid ad te scripserim liberius. GVARINO praest p.128 Subinde non ridere et amice interdum subirasci tibi non possum tuam perlegens epistulam. VALLA-L ep 28 (1444) in ea [causa, in qua ob mei carita]tem tibi subirascitur. ERASMVS ep 45 (1495) te subirasci Herasmo tuo. BONFINI dec 4,8 subirasci libere loquentibus. RORARIO dial p.253 ut mihi subirasci nequeant. VERMIGLI def euch p.49 Subirascitur sibi, qui rem adeò claram tantopere laboraverit illustrare. CALVIN op II p.178 In hac itaque disputatione subirascitur: ubi Iobus modum excedit. WELSER-M ep p.799 (1602) Ego mihi paene ipsi subirascor.