semioticon, -i,
n.,
semiotica (sim-), -ae,
f. ,
semiotice, -es,
f.
1) der Teil der Medizin, der sich mit den äußeren Anzeichen einer Krankheit beschäftigt: POLIZIANO
panep p.463 quam
medicinam Theophilus graecus auctor in theoricen practicenque diuidit. theoricenque rursus in naturae causarum signorumque rationes, hoc est physiologicon, aetiologicon, simioticon. ... Simioticon rursus in praesentium discerniculum, futurorum praesagium, praeteritorum memoriam. MICRAELIVS
lex p.1248
semiotica medicinae pars est, qvae per praesentia symptomata ad morbi causam progreditur. PEXENFELDER
appar p.641 Simiotica continet morborum tam ea, quae malum patefaciunt, signa, - quae Dilotica vel

Pathognomonica dicuntur - quam ea, quae morborum eventus docent, et Prognostica vocari solent. TIT
vd17 32:678499B Johannis Theodori Schenckii ... Synopsis Institutionum Medicinae Disputatoriae Pars Semiotica, Hygieine Et Therapeutica veterum non minus quam recentiorum principiis illustrata (
Jena 1671). BLANCKAERT
lex med p.608
semiotica est pars medicinae, sanitatis et morborum signa tradens, a
σημειόω significo, vel signa exhibeo.
2) allg., Zeichendeutung: NAVDAEVS
bibliogr p.102 in hac Semiotice morali, non secus ac in Medica, nihil quidquam tentari aut pronunciari debeat, non instituta prius signorum Physiognomica syndrome. TIT
vd17 12:164985L Sacra Semiotica, Oder Die Geistliche Zeichen-Deutung (
Samuel Pomarius, Lübeck 1675).
gr.: FIENVS-Th
sim p.1 (
tit) Thomae Fieni
ΣΗΜΕΙΩΤΙΚΗ', seu tractatus de signis (
aber TIT Thomae Fieni Simiotice Sive de Signis Medicis Tractatus (
Lugduni 1664)).