cenodoxia, -ae, f. – das Streben nach leerem (irdischem) Ruhm: COLONNA-Giov vir ill ed. Ross p.552 phylosophiam cenodoxiam vocantes et preclaram sapientiam ac studia iactantie appellationibus infamantes. TORTELLI orth cenodoxia si per e absque diphthongo scribitur, inanem gloriam designat, ... si cum ae diphthongo scribatur ...., nouam gloriam ... dicunt, ... si uero cum oe, communem gloriam ... indicat. DECEMBRIO-A pol 7,78,22 Idem de cenodoxia dupliciter, 'inani' vel 'communi gloria', cum diphthongo sua, monstrabitur. ERASMVS ep 1175 (1520) vt mihi coneris cenodoxias simul et liuoris suspicionem impingere. OECOLAMPADIVS in Dan p.74 cenodoxiae morbo Regem laborare, et aegerrimè ferre sui contemptum. ORLANDINI-N hist I p.10 ille tumidum Coenodoxiae spiritum in praesens egregie debilitatum, ita mox deleuit, ac prope extinxit.