obuiatio
obuiatio, -onis, f. – das Treffen auf etwas o. jemanden: BENVENVTO comm Dante inf 33,97-99 declarat modum obviationis et obstaculi. GLOSS Lucianus Timon 5,2 δυσάντητον: malam obviationem. SERRAVALLE comm Dante purg 24,94-99 ut eques faciat sibi honorem de primo intoppo, de prima obviatione inimicorum in pugna. FICINO Pimander sig.b3r Ideoque erraticae spere contrario: ac a plane subalternae inuicem discurrendo, obuiatione contraria circa oppositionem huiusmodi, ab ea quae praestat, agitantur. PEPIN imit sanct fol.349r Secundum, quod observatur in introitu Reginae Franciae in civitatem Parisiensem, dicitur obviationis. CALOV Socin proflig p.458 Adde quod verbum פגע non simplicem obviationem designet, sed hostilem propriè notet incursum.
Lexicographica: TLL (ORIG., GLOSS.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, obuiatio, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 02.06.07

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.