obuiatio, -onis, f.
das Treffen auf etwas o. jemanden: BENVENVTO comm Dante inf 33,97-99 declarat modum obviationis et obstaculi. GLOSS Lucianus Timon 5,2 δυσάντητον: malam obviationem. SERRAVALLE comm Dante purg 24,94-99 ut eques faciat sibi honorem de primo intoppo, de prima obviatione inimicorum in pugna. FICINO Pimander sig.b3r Ideoque erraticae spere contrario: ac a plane subalternae inuicem discurrendo, obuiatione contraria circa oppositionem huiusmodi, ab ea quae praestat, agitantur. PEPIN imit sanct fol.349r Secundum, quod observatur in introitu Reginae Franciae in civitatem Parisiensem, dicitur obviationis. CALOV Socin proflig p.458 Adde quod verbum פגע non simplicem obviationem designet, sed hostilem propriè notet incursum.
Lexicographica: TLL (ORIG., GLOSS.)
|