praelaudo, -are
1) besonders loben: ALIGHIERI-P comm I Dante purg 26,91-120 Qui dominus Guido inter dictatores et inventores praelaudat Arnaldum Danielem. ANON Lucianus Timon 47,1 Hic autem agrum totum a me cum accepisset ac filiae dotem, duo talenta, mercedem laudis, quia me cantantem, tacentibus cunctis, solus praelaudasset (gr. ὑπερεπῄνεσεν). 2) vorher erwähnen: DAVM-Chr ep syll V p.261 Lactantio de mortibus Persecutorum comitate Carpzovii praelaudati usus fui.
Lexicographica: (zu 2) TLL (1x, DON.)
|