diuiniter, adv.
göttlich: FICINO Iamblichus myst sig.a6v Apprime uero conferunt orationes missae diuiniter, quibus diuina uis inest. MARVLVS gesta p.40 Hic diuiniter (var.l., diuinitus ed.) inspiratus, cum de Thessalonica Cassariam se transtulisset, Christum euangelizare coepit.
Lexicographica: TLL 0
|