pinnula, -ae, f. – 1) der untere Strich des Ypsilon: DECEMBRIO-A pol 7,82,6 Vnde quidam rectius apud Latinos cum inferiori etiam pinnula describi putaverunt quam Graecos cum gemino veluti cornu duntaxat figurantes, uti in communi est ac minoris formae eorum descriptione, sic: υ, quippe in maiori pinnulam semper observant, sic: Υ. Quae quidem inferior pinnula tanquam puerilis sit ascensus, in qua aetatis prima congressione neque boni neque mali sit animadversio. – 2) Apostroph: DECEMBRIO-A pol 7,82,23 Nam non intercedente coniunctione non fit litterae mutatio frequens, sed interdum, uti modo ex Homero significavi, verum syllabae tantum claudicatio cum pinnularum supplemento. == pol 7,82,28) De μετὰ praepositione ... in compositis suis non minus advertendum, ne unquam aspiratio interponatur nisi subeunte vocali aspiranda, eadem ratione pinnularum.