diffamia, -ae, f. – Verleumdung, (als deren Resultat) Schande: INSTITORIS mall p.304 In crastinum ergo sanctus vir disparente Diabolo diffamatus est grauissimè, qua diffamia tandem circa sepulchrum S. Hiero. fauente Diabolo in obsesso corpore purgatus est. LVTHER op I fol.13r (1517) si homo per diffamiam irascatur. GRATIVS lament sig.b4v (v. Reuchlinista). MVSCVLVS in Cor p.129 ei tamen peccato plurimum ex eo accedebat, quod absque ullo pudore ita publice gerebatur, ut pessimo nomine religionem Christi conspurcaret. Impudentiam ergo notat ... eorum qui illius diffamia nihil movebantur.