celistomia (caelo-), -ae, f.
– hohler Klang der Stimme: MARZIO hom 2 fol.65r quia ea uva (d.i. Zäpfchen) carent, ululare magis quam loqui uidentur. ita ut in eo celistomia appareat, quam dicit Quintilianus tunc fieri, cum uox quasi in recessu oris auditur.
– lex.: PEROTTI ccopiae 1,343 Hinc caelostomia dicitur, qum uox quasi in recessu omnis auditur. A caelo hoc de quo loquimur, et στόμα, quod significat os, quamuis possit et a concauitate oris uideri deducta: κοῖλον enim Graeci, ut diximus, concauum uocant, et hoc modo per œ diphthongum scribendum erit, quemadmodum Graeci scribunt κοιλοστομίαν.
– lex.: PEROTTI ccopiae 1,343 Hinc caelostomia dicitur, qum uox quasi in recessu omnis auditur. A caelo hoc de quo loquimur, et στόμα, quod significat os, quamuis possit et a concauitate oris uideri deducta: κοῖλον enim Graeci, ut diximus, concauum uocant, et hoc modo per œ diphthongum scribendum erit, quemadmodum Graeci scribunt κοιλοστομίαν.
Lexicographica: QVINT. inst. 1,5,33